κουρφεύω

και κουρφεύγω και κρουφεύγω [κουρφός]

1. κρατώ κάτι μυστικό, κρύβω κάτι («ό,τι κι αν εκρούφευγα, ξεύρουν το στο παλάτι», Ερωτόκρ.)

2. μέσ. κουρφεύομαι

μένω άγνωστος

3. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) κουρφεμένος, -η, -ο(ν)

κρυφός, μυστικός.